این دهان بستی دهانی باز شد     تا خورنده ی لقمه های راز شد

 

لب فروبند از طعام و از شراب     سوی خوان آسمانی کن شتاب

 

گر تو این انبان ز نان خالی کنی     پر ز گوهرهای اجلالی کنی

 

طفل جان از شیر شیطان باز کن     بعد از آنش با ملک انباز کن

 

چند خوردی چرب و شیرین از طعام     امتحان کن چند روزی در صیام

 

چند شب ها خواب را گشتی اسیر     یک شبی بیدار شو دولت بگیر 

مثنوی معنوی - مولوی