همایون، صمصام، زهرا، کیارش، میثم، رضا، شهرزاد، نگاه، امید، ماهور و ...
اصلا چرا این کلمه‌ی خاص شده اسم یه نفر!؟ چرا یه نفر رو با این اسم صدا می‌زنیم!؟ معنی اون کلمه چیه!؟ چرا این کلمه؟!
هرزگاهی به معنی بعضی از این اسامی می‌رسم. اخیرا فهمیدم که چرا بعضی‌ها اسمشون «نگاه» هست. «نگاه» تعبیر سنگینی داره. شاید بشه با یه تنسور معرفیش کرد، نمی‌دونم ، شاید! ولی می‌دونم که نگاه اتفاق مهمیه... می‌تونه به غایت سوزناک باشه!
گاهی یک نگاه، هفت-جلدی عاشقانه است!
نگاه کن مرا، نگاه تو خوب است...
