رخ‌داد عجیبی است. زمانی که خسته‌ای می‌توانی شعر و داستان بخوانی یا بنویسی، اما حل یک معادله دیفرانسیل این‌گونه نیست. لااقل برای من! اگر قرار است مغز همه امورات را کنترل کند پس لابد به طور موضعی توانایی‌هایش بروز می‌دهد. یادم باشد از چند شاعر یا نویسنده بپرسم که او چه زمانی می‌تواند مسئله حل کند! امیدوارم بگوید وقتی خسته‌ترم!
مغز چقدر «پیچیده» است!
البته چیزهایی هم هست مهم‌تر از این همه پیچیدگی، فی المثل؛ حال تو چه طور است؟
شاید چون حالات و احساساتی رو که از سرگذروندیم وصف میکنن یا حرف دلمون رو میزنن درک حرفاشون برامون راحت تر از حل مسائل است..